Flexibilisering | Bond Precaire Woonvormen

Camelot en Gemeente Boxtel schuldig aan dood door elektrocutie

Posted on 27 March 2016 by abel Posted in Nieuws

De gemeente Boxtel, Camelot Beheer en de technische dienst van die organisatie moeten elk een boete van 60.000 euro betalen vanwege de dood van Janneke van Gaal. De rechter heeft de drie partijen schuldig bevonden aan dood door schuld. De vrouw werd in januari 2013 geëlektrocuteerd toen ze onder de douche stond.

De rechter vindt dat de dood van de vrouw mede het gevolg is van het handelen van de verdachten. Zo was het bekend dat de stroomvoorziening in het antikraakpand waar de vrouw woonde, niet deugde. Eerder kreeg medebewoner Akash Ragoenath (foto) al stroomschokken toen hij onder de douche stond waar Janneke overleed. De oorzaak daarvan is niet adequaat verholpen.

De BPW stelt “dit is de zoveelste misstand voortkomende uit deze rechteloze woon/bewakingsconstructie. Nu tijd dat de politiek doorpakt en deze bedrijven aan banden legt. Zelfregulering en contractvrijheid leiden tot gigantische uitbuiting en hebben aantoonbaar niet gewerkt. Wij eisen nu actie van Minister Blok en de politiek voordat het weer mis gaat“.

Nalatigheid

Camelot stuurde naar aanleiding van het voorval een niet capabele medewerker van de technische dienst die stelde dat het probleem was ”opgelost”. Dit terwijl de technische installatie bij 3 van de 6 groepen ongeaard was. Zowel de gemeente en Camelot Beheer zijn “aanmerkelijk nalatig” geweest, vindt de rechtbank.

Naar mekaar wijzen

Camelot en de gemeente gaven in de rechtbank vooral elkaar de schuld. Boxtel verweet Camelot gebrekkig onderhoud, de verhuurder zei op zijn beurt dat de gemeente als eigenaar eindverantwoordelijk is. De rechtbank heeft hun gedrag laten meewegen in het bepalen van de straf. Ellen Schenkels moeder van Janneke stelde tijdens de zaak over de gemeente Boxtel en Camelot: “Ik zal hun nalatigheid aan de kaak stellen waar ik maar kan”. Ze moest zelfs meermalen vragen om terugbetaling van de borg van Janneke. “Ethisch besef Camelot is ver te zoeken.” Desalniettemin werkt de gemeente Boxtel nog steeds samen met “gecertificeerd Leegstandsbeheerder” Camelot.

Huurders de dupe

Dat huurders op wachtlijsten van dit geping-pong met verantwoordelijkheid de dupe moeten worden is schandalig. Het is de zoveelste keer dat Camelot huurders uitbuit. Dat moet stoppen. Wij roepen huurders van Camelot en andere antikraakbedrijven op hun verhaal te blijven melden. Samen staan we sterk om woonrechten op te eisen voor iedereen.

RTL 4

Gisteren rapporteerde ook RTL 4 over de elektrocutiezaak waarvoor Camelot en de gemeente zijn veroordeeld. Kijk hieronder het item terug ( van 12:30 tot 15:30 ) met ook een korte bijdrage van de Bond Precaire Woonvormen. De misstanden bij rechteloos gemaakte huurders staan immers niet op zichzelf en kunnen morgen weer gebeuren. Wij hopen net als huisgenoot van Janneke, Akash Ragoenath dat er lessen worden getrokken uit deze zaak. De BPW wenst de nabestaanden, vrienden en familie van Janneke veel sterkte toe.

Het asociale woonbeleid van het kabinet

Posted on 28 February 2016 by abel Posted in Nieuws

Een huurstaker in een Amsterdamse volkswijk maakt op ludieke wijze kenbaar welke buren gewoon doorgaan met betaling van de huur in het jaar 1933 | www.geheugenvannederland.nl

Met de nieuwe huurwet wordt de zoveelste klap uitgedeeld in het gezicht van de sociale huisvesting, van de huurders en de woningzoekenden die hiervoor de prijs gaan betalen. Het vastgoedkapitaal lacht in zijn vuistje.

Door Gastblogger Hugo Gietelink

Het voorstel van VVD-minister Blok voor meer tijdelijke huurcontracten en opnieuw extra huurverhogingen is eerder deze maand door de Tweede Kamer aanvaard. Een ruime meerderheid van onder meer VVD, PvdA, CDA, D66, CU en SGP stemde voor. De nieuwe huurwet moet weliswaar nog door de Eerste Kamer, maar de kans is reëel dat ook de Senaat akkoord gaat daar de fracties die in de Tweede Kamer voor hebben gestemd ook binnen de Senaat een meerderheid hebben.

De wijzigingen behelzen onder meer een verruiming van tijdelijke contracten onder voorwaarden. Contracten tot twee jaar worden mogelijk. Ook tijdelijke huurcontracten voor vijf jaar in onzelfstandige woningen voor jongeren tot en met 27 jaar werden door de Kamer aanvaard.

Alle huurders moeten ook dit jaar weer rekening houden met extra huurverhogingen bovenop de inflatie. Deze huurverhogingen gaan ook na 2017 door met een extra 4 procent voor huurders (met uitzondering van gepensioneerden en grotere gezinnen) met een gezamenlijk jaarinkomen van boven 39.874 euro. Het bezwaar van de Raad van State tegen deze (inkomensgebonden) ‘gluurverhogingen’ is met nieuwe regelgeving ongedaan gemaakt.

Tijdelijke verhuur

Met de opmars van tijdelijke contracten wordt de rechtspositie van huurders sterk ondermijnd. Het belangrijke rechtsbeginsel dat je als huurder hebt om net als de koper te kunnen blijven wonen in je huis zolang jij wilt, wordt hiermee aangetast. Door de tijdelijkheid van het contract is de woonsituatie onzeker. Dit heeft ingrijpende gevolgen voor de kwaliteit van het bestaan, voor de manier waarop de huurder zich tot de woning en de buurt verhoudt, alsmede voor de buurtgemeenschap die anders wordt met de toename van snel wisselende bewoners.

Hoe verschillend is dat met vaste huurcontracten. Deze huurders kunnen vanwege de zekerheid te mogen blijven wonen voor de langere termijn investeren in de kwaliteit van hun woning. Door de langere verblijfsduur raken zij meer vertrouwd en verbonden met de woning en de woonomgeving en leveren zo een betere bijdrage aan het sociale leven in de wijk.

Het gebruik van tijdelijke huurcontracten is niet nieuw. We kennen de regeling al jaren van grote sloop- en renovatieprojecten, waarbij een deel van de zittende huurders met vaste huurcontracten wordt uitgeplaatst om ruimte te maken voor tijdelijke huurders in het kader van de leegstandswet. Dit om ervoor te zorgen dat de panden niet gekraakt worden en met betaling van huur ook voor extra inkomsten wordt gezorgd.

Met nieuwe regelgeving van de aangenomen huurwet wordt deze situatie nu uitgebreid. Zo komt er een soort van jongerencontract voor vijf jaar (voor onzelfstandige woningen). Het idee achter zo’n contract is dat je na het afronden van je studie of eerste werkjaren doorstroomt naar een duurdere huur- of koopwoning. Hierbij wordt ervan uitgegaan dat je na vijf jaar meer kunt betalen. Of je dat nu daadwerkelijk kan of niet, of je tevreden bent met je onzelfstandige woning en daar ook langer dan vijf jaar zou willen verblijven, telt allemaal niet.

Daarnaast krijgen verhuurders het recht huurders van zelfstandige woonruimte een tweejarig contract aan te bieden. De bedoeling van een dergelijk kortstondig contract is huiseigenaren te helpen bij de verkoop van woningen zodat die, in afwachting van nieuwe kopers, de maximale vraagprijs kunnen incasseren. Omdat het contract afloopt, houdt de eigenaar de mogelijkheid de woning leeg te verkopen. Ook hier wordt de tijdelijke huurder als een soort van kraakwacht gebruikt, in dit geval om ervoor te zorgen dat de verkoopprijs van de woning wordt ondersteund.

Scheefwoon-ideologie

Naast verruimde mogelijkheden van tijdelijke verhuur is het beleid om door te gaan met extra huurverhogingen bovenop de jaarlijkse inflatiecorrectie. Dit geldt niet alleen voor huurders van woningen van woningcorporaties (die daarvan weer een deel als verhuurdersheffing bijdragen aan de staatsfinanciën), maar het is ook van toepassing voor huurders van het private vastgoedkapitaal, waarbij de pandjesbazen met minder dan tien huurwoningen zonder vereiste tegenprestatie dit cadeautje voor de volle honderd procent in eigen zak mogen steken.

De extra huurverhogingen zijn er voor huurders met lagere inkomens, maar nog meer voor huurders met modale of bovenmodale inkomens die deels met oude contracten een corporatiewoning bewonen. Het beleid is er op gericht deze middengroepen uit de sociale woningbouw te verdrijven om zo meer rendement uit de vrije sector te behalen en de vraag naar koopwoningen te doen versterken. Er wordt gesteld dat sociale huisvesting alleen voor lagere inkomens zou zijn, maar dat is ingebracht om er op te kunnen bezuinigen en is in strijd met de geschiedenis van sociaal woonbeleid.

Sociale woningbouw is namelijk ook in het leven geroepen voor het geschoolde beter verdienende middenkader. Alsof deze huurders vandaag de dag een misstap hebben begaan, worden ze daarbij geïntimideerd met de term ‘scheefwoners’. Er wordt gezegd dat mensen met lagere inkomens daarvan profiteren, met het argument dat sociale woningen dan voor hun beschikbaar komen. Dit gaat niet op zodra als gevolg van mutatie de huurprijs de lucht inschiet, de woning in de vrije sector belandt of wordt verkocht, hetzij om plaats te maken voor dure nieuwbouw.

Zo effectief is deze scheefwoon-ideologie gebleken met haar suggestie dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Feitelijk helpt ze de sociale huisvesting af te breken en een wig te drijven tussen verschillende groepen huurders. Het holt tevens de collectieve voorziening met huurders uit lagere en middeninkomens uit. Daarbij is de inconsistentie bij het scheefwoon-verhaal opvallend. Huurders met hogere inkomens en lage woonlasten wonen scheef. Huiseigenaren in dezelfde situatie wonen recht. Mooi staaltje van discriminerend woordgebruik.

Macht voor de banken

De nieuwe wetsvoorstellen tot ondermijning van de huurbescherming en het stimuleren van eigen woningbezit is in wezen een voortzetting van de neoliberale huisvestingspolitiek die Nederland de laatste 25 jaar in haar greep heeft. Recentelijk dreigde deze koers te bezwijken onder het geweld van de kredietcrisis in 2008 en de enorme economische problemen die daar uit voortkwamen, en die ook de belangen van het vastgoedkapitaal en particuliere huiseigenaren danig hebben geraakt.

Aan het sprookje dat huizenprijzen altijd stijgen kwam door de economische crisis snel een einde. De huizen-zeepbel die was ontstaan door grootschalige speculatie, waarmee huizenbezitters enorme winsten konden maken in de jaren ’90 tot aan 2008, spatte uiteen. Hierdoor daalden de verkoopprijzen van de huizen sterk.

Tegen deze achtergrond wordt duidelijk waarom de huurdersrechten worden aangevallen; de problemen van de koopwoningmarkt zijn op het bordje van de huurders gedeponeerd. De huurders betalen in de vorm van extra huurverhogingen en afbraak van woonrechten om de val van de huizenmarkt te helpen stoppen. Nu de verkoopprijzen weer stijgen, zet dit proces zich door en zorgt er voor dat die prijsstijgingen nog sneller gaan.

Voormalig bankdirecteur Stef Blok (Wonen en Rijksdienst) kiest niet voor niets. Met meer dure huur- en koopwoningen is het kassa! voor zijn achterban. Meer flexcontracten, meer zeggenschap over het gebruik van de woningen, meer mogelijkheden om onwelgevallige huurders er uit te krijgen, meer inkomsten voor eigenaren, verkopers, vastgoedinvesteerders en banken die met nieuwe hypotheekleningen weer kunnen verdienen.

Woningnood bestrijden

Maar het woningvraagstuk zal zo niet worden opgelost. Meer hypotheeklast en huur betekent namelijk ook meer betalingsverplichtingen en schuld. Want de woonlasten stijgen sneller dan de inkomensontwikkeling van huurders en woningzoekenden, alsook van een groot deel van de nieuwe kopers die met wederom stijgende huizenprijzen een forse hypotheekschuld aangaan. Daardoor ontstaat frictie, dezelfde situatie welke aanleiding gaf tot de kredietcrisis van 2008 die aanvankelijk als een betalingsprobleem van te hoge woonlasten begon en nieuwe woningnood veroorzaakte.

Die geschiedenis herhaalt zich nu. Tijd om de bakens te verzetten, om ons niet te laten intimideren maar te laten inspireren door de ontstaansgeschiedenis van sociale huisvesting. Toen de meest erbarmelijke woonomstandigheden door protest, actie en met bundeling van krachten effectief werden bestreden.

Huisvesting is een noodzaak en dient als zodanig als basisvoorziening voor een ieder zonder zorgen beschikbaar te zijn. In plaats van het te offeren aan kapitalistische belangen, dient behoud en uitbreiding van sociale huisvesting, met daarbij behorende rechtszekerheid voor de bewoners als een brede collectieve basisvoorziening, het uitgangspunt te zijn. Geen afbraak maar opbouw. Dat is de keuze, het roer moet om!

Bron: Dit artikel verscheen eerder op Ravage

Woonstrijd Flexnomaden breidt zich uit

Posted on 7 January 2016 by abel Posted in Nieuws

Kun je niet kopen? Dan je huis uit! Dat kreeg Khadija en haar dochter Yasmine te horen. Accepteren als fact of life? Nee hoor! De acties van flexhuurders die hun woonrechten opeisen breiden zich steeds verder uit. Afgelopen Maandag hield de BPW en de Kolenkitgroep een solidariteitsactie tegen gentrificatie en huisuitzettingen bij Rochdale. De sfeer was goed doch strijdbaar en het was fijn om te zien dat zoveel mensen en organisaties solidair met ons zijn en zich aansluiten in de woonstrijd.

De eisen;
1. Stop verkoop van 154 HUURwoningen via KOEL KIT. Behoud de sociaal/publieke huur.
2. Maak van tijdelijke, vaste huurcontracten.
3. Herhuisvesting bij huisuitzetting.

Het is hoog nodig om collectief door te zetten met de woonstrijd want gezinnen, jongeren en eigenlijk alle huurders worden massaal bedreigd door een nieuwe wetsvoorstellen (1) (2) die de huurbescherming middels 1 en 5 jaren contracten afbreken. Hierdoor worden huurcontracten met goede rechtsbescherming verdrongen door flexcontracten met slechte rechtsbescherming zonder dat er extra woonruimte word gecreëerd. Wij willen geen samenleving waar arbeid en wonen is geflexibiliseerd, waarbij huurders inwisselbaar worden en mensen hun rechten collectief verliezen. Wij eisen NU bestaanszekerheid voor iedereen om te beginnen bij Khadija en Yasmin die met huisuitzetting worden bedreigd. De gentrificatie en verdringings politiek van “Rijk erin, Arm eruit” moet nu stoppen! Laat je niet precariseren. Minister Blok laat huurders en hun rechten keihard vallen. Ons antwoord is woonrechten opeisen voor iedereen middels directe actie. We nodigen je uit om met ons mee te doen. Niemand op straat ! Niemand onzichtbaar!

Vrijdag a.s 8 Januari is er weer actievergadering om 15:00 in de Kolenkitbuurt waarbij naast bewoners verschillende actieve (vaste en flex)huurders ,huurdersorganisaties en symphatisanten aanwezig zullen zijn. ( wees welkom om solidair te zijn. Laat a.u.b even weten dat je komt via kolenkitgroep@hotmail.com of contact@bondprecairewoonvormen.nl De exacte locatie volgt nog)

Volg de bewoners via Twitter @kolenkitgroep of Facebook Tijdelijk in de kolenkit.

Verschillende media hebben gerapporteerd over de actie. Lees meer achtergronden in het Parool, de Trouw ,De Metro , Doorbraak, De Woonbond, Globalinfo en luister ook het Interview met een van de bewoonsters op Radio 1.

De Bond Precaire Woonvormen is de landelijke specialist op het gebied van tijdelijke huisvesting en wetgeving. Als u vragen heeft over bovenstaande onderwerpen dan zijn we uiteraard te bereiken via het contactformulier. Lees hier meer informatie over kritiek op het wetsvoorstel van Minister Blok en het voorstel “Jongerencontracten” van Carola Schouten. Nieuws is dat de PVDA toch dreigt in te stemmen met o.a het 5 jarencontract om de huurbescherming in te perken! Dit ondanks een aangenomen motie op het congres om dit niet te doen. De Partijleiding stuurt hiermee aan op een escalatie met huurders, huurdersverenigingen en hun achterban.

Hieronder vind u enkele Foto’s van de actie.

Exit huurbescherming jongeren dreigt door wet Christenunie

Posted on 10 December 2015 by abel Posted in Nieuws

Jongerencontracten zijn de volgende loot aan de uitdijende stam van tijdelijke huurcontractvormen. Vandaag word de wet tijdelijke jongerencontracten (34156) in de Tweede Kamer behandeld.

De wet zal er voor zorgen dat jongeren tot 28 jaar nauwelijks nog een woning met huurbescherming kunnen krijgen. De BPW is fel gekant tegen deze flexibilisering van het wonen en zal zich samen met huurders blijven verzetten tegen de gelegaliseerde bestaansonzekerheid. De afgelopen jaren zijn de wetten rond tijdelijke verhuur steeds verder verruimd, verlengd en geliberaliseerd met een groeiende groep van geprecariseerde huurders in permanente bestaansonzekerheid als gevolg. Alles moet flex en tijdelijk is de dominante neo-liberale ideologie. Word actief. het is hoog tijd voor actieve huurdersstrijd!

Volg om 10:35 live verslag van het plenaire debat via @PrecWoonvormen

Lees hier het verslag van het debat.

“Vrijwel alle partijen zien in dat de woningmarkt voor alle doelgroepen, maar jongeren in het bijzonder structurele langetermijn oplossingen nodig heeft. Zelfs Roald van der Linde (VVD) erkent dat het probleem in de woningmarkt aan de aanbodzijde ligt. Desondanks steunt hij dit voorstel dat weer rommelt aan de vraagzijde.

Het huidige voorstel wordt terrecht gezien als een tijdelijk lapmiddel, zoals ook de Raad van State heeft aangegeven. Iedereen weet immers dat de woningnood niet binnen 5 jaar opgelost zal zijn. Wouter Koolmees (D66) merkt op dat tijdelijke contracten in Amsterdam geen oplossing bleken omdat jongeren na 5 jaar nog altijd hoog genoeg op de wachtlijst staan.

PvdA, CDA en D66 vragen zich af wat er gebeurt bij het einde van de 5 jaar van een jongerencontract. Is er dan geen zorgplicht nodig dat de verhuurder zorgt dat jongeren dan niet alsnog dakloos worden? Farshad Bashir (SP) weet wel wat er gebeurt bij het einde van een tijdelijk contract. Jongeren worden dan gedwongen tot een volgend, vaak nog slechter, tijdelijk contract. Bashir roept de vraag op waar de flexibilisering zal ophouden. Zijn er straks ook flexdiploma’s of zelfs flexkinderen?

Zonder er kritisch over na te denken geloven D66, CDA, SGP, en VVD de bewering van de Christenunie dat het afpakken van bewonersrechten leidt tot meer huizen. De PVV maakt het nog een stapje bonter door te stellen dat de kwaliteit van de woningen er zelfs door omhooggaat. In werkelijkheid zullen tijdelijke contracten alleen maar leiden tot meer huurverhogingen.

Alleen de SP en de PvdA zijn duidelijk over de oplossing voor het woningtekort; Meer woningen. De verhuurdersheffing heeft er inmiddels voor gezorgd dat er in 2014 40% minder is geïnvesteerd in betaalbare woningen.

Huurbescherming is volgens Albert de Vries (PvdA) belangrijk voor heel veel mensen. Hij krijgt hierin bijval van de SP. Vaste contacten dienen volgens hen dan ook de norm te blijven. De “grillen” of “creativiteit” van kwaadwillende verhuurders wordt ook door Erik Ronnes (CDA) en Roelof Bisschop (SGP) als gevaar gezien. Dit gevaar wordt bij tijdelijke contracten alleen maar groter.

Roelof Bisschop en Farshad Bashir (SP) zijn de enigen die inzien dat het reserveren van een deel van de woningvoorraad voor een bepaalde groep tot gevolg zal hebben dat de woningnood voor alle mensen buiten die doelgroep nog erger wordt. Een andere zeer kwetsbare groep die volgens de SGP beschermd moet worden zijn vluchtelingen, waarover de PVV iets eerder gezegd had dat die vooral geen dak boven hun hoofd moeten krijgen.

Er zijn al allerlei flexcontracten voor woningen. Een verdere stapeling hiervan is onwenselijk. Daarom stelt Farshad Bashir (SP) voor om als er weer een nieuw flexcontract wordt geïntroduceerd tenminste een einde te maken aan anti-kraak contracten”.

Lees hier de eerdere reactie van de Bond Precaire Woonvormen op het jongerencontract Christenunie

Ook Minister Blok is bezig met nieuwe wetten om huurrechten af te breken via allerlei nieuwe tijdelijk contractvormen.

De BPW reactie op het wetsvoorstel ter verruiming van tijdelijke verhuur Minister Blok

Wonen zonder huurbescherming is goed voor de economie

Posted on 20 September 2015 by abel Posted in Nieuws

Minister Blok introduceerde deze week zijn plan voor een eenjarig huurcontract. Zijn voorstel past in de lijn om de woningmarkt te hervormen naar neo-liberaal model. Ieder voor zich en de markt voor allen! Blok verstaat hieronder:

1. De publieke en sociale huursector verkleinen

2. De private huursector uitbreiden en bevoordelen.

Voorgesteld word dat na 1 jaar het huurcontract automatisch afloopt. Na afloop mag je weer opnieuw solliciteren op je eigen huurwoning of deze verlaten. Trek bij het verlaten van de woning een kanskaart voor nog een flexwoning of ga door naar start. Verhuurders kunnen “tijdens de proeftijd kijken wat voor vlees ze in kuip hebben”. Huurders dreigen op deze manier genadeloos tegen mekaar te worden uitgespeeld in een ratrace to the bottom waar uiteindelijk iedereen verliest.

De BPW liet in een eerdere reactie al weten mordicus tegen de uitgebreidde plannen om de huurbescherming in te perken te zijn. Flexibiliteit en bestaansonzekerheid dreigen namelijk voor steeds meer huurders de realiteit te worden.

Neo-liberale utopie

Minister Blok is al langer bezig alle wensen van private verhuurders te realiseren en trok in een ronde langs 14 verhuurdersorganisaties om hun wensenpakket voor meer tijdelijke verhuur in wetten om te zetten. Maar niet iedereen is overtuigd van het idee van minder huurbescherming en meer bestaansonzekerheid als oplossing voor het falen van het neo-liberale volkshuisvestingsbeleid. Steeds vaker hoor je daarom ook het volgende argument “Een dynamische economie vraagt om een flexibele woningmarkt”.

Woononzekerheid goed voor de economie

Iedereen wil toch een dynamische en daarmee een veronderstelde goede economie, daar kan niemand op tegen zijn? Maar wat is die veronderstelde dynamische economie precies en voor wie werkt het goed? Toch niet de economie van burnouts , stress en onzekerheid zoals FNV onlangs presenteerde?

Nee dat is niet het wensbeeld wat we van dynamiek en flexibiliteit hebben. We denken aan een leven waarin we blij en onbezorgd van de ene situatie in een andere woon of werksituatie belanden. Een contante safari op de woon en arbeidsmarkt die we met nimmer tanend enthousiasme tegemoet zien. “Verandering is de enige constante” stelde de Griekse Filosoof Herclitus ooit. Marktadepten en PR managers nemen de slogan graag ter harte om alles wat niet mee wil bewegen weg te zetten als ouderwets en conservatief. Maar is alle verandering goed? Het afbreken van sociale rechten is ook verandering. Ook het huurrecht is immer in beweging en aan verandering onderhevig. Maar de logica om terug te gaan naar de situatie dat huurders genadeloos uitgebuit, ingewisseld en ontruimd konden worden is geen goede verandering. Huisuizettingen na tijdelijke contracten zonder sociale rechten veroorzaken immers een permanente stoelendans op de woningmarkt waardoor iedereen constant in de verhuisstress zit. Dat is niet bevorderlijk voor het persoonlijk leven, nog voor de productiviteit en economie. Het is dan ook ronduit merkwaardig om dit als positieve en progressieve verandering te framen.

Toch blijkt dat wensbeeld van flexibiliteit op de arbeidsmarkt nu ook leidend voor de hervorming van de volkshuisvesting. Barbara Baarsma bepleitte onlangs in het Parool voor flexibilisering van het wonen “De mobiliteit die op de arbeidsmarkt wordt gevraagd, wordt niet ondersteund door de woningmarkt”. Het hoge aandeel sociale huur hangt als een molensteen om de Amsterdamse economie”. Huurders met middeninkomens worden in dit debat gebrandmerkt als scheefhuurders die rijp zijn voor dure private sector en opgejaagd moeten worden om vooral meer huur te gaan betalen. Een tijdelijk contract helpt daarbij, “Dan kunnen we met minder sociale huisvesting ook wel af” is de redenatie.

Doorstroomideologie

Woon je in een huis met huurbescherming? Dan “belemmer” je de economie. Het argument gaat als volgt , door het “bezetten” (i.p.v. gewoon lekker wonen) van een sociale huurwoning, kunnen jonge hoog opgeleide high potentials niet terecht in de stad. Doordat het volk niet doorstroomt kunnen zij niet die droombaan accepteren. Andere, minder gekwalificeerden, doen het werk vervolgens maar dan met minder kwaliteit en toegevoegde waarde word verondersteld. Creatieven, high potentials en jonge urbane professionals schudden dan vol verbazing hun hoofd en vertrekken naar New York, Berlijn of Parijs en laten steden als Amsterdam en masse achter zich.

De “middelmaat” blijft achter in steden als Amsterdam. BV Nederland mist de Boot. “Het had zoveel beter gekund, we hadden zoveel meer geld kunnen verdienen en sociaal herverdelen” klinkt het dan. Een zuur gevoel zou zich op zo’n moment dan meester van ons moeten maken, we missen de boot en worden in de economische wedloop aan alle kanten ingehaald door competatieve steden die wel kansen grijpen. En “dan komen ook nog die laagopgeleide asielzoekers in onze schaarse woningen wonen”. Tegelijkertijd worden hele Kamerdebatten gevuld met de vraag, hoe de sociale/publieke huursector verder in te perken door verkoop en liberalisatie en extra heffingen.Dit komt in plaats van de vraag hoe breed toegankelijke publieke huisvesting (financieel) te organiseren. Vervolgens is de schaarste de schuld van politiek welkome zondebokken, zoals de scheefwoner en de vluchteling. Existentiële angsten omtrent primaire levensbehoeften (geen werk/inkomen, geen woning) worden politiek uitgebuit om de woningmarkt te hervormen naar neo-liberaal model. Paradoxaal is dat juist dat model de schaarste en dure prijzen heeft veroorzaakt

Talentenslag

De woningmarkt volgt de arbeidsmarkt en die is al naar neo-liberaal kapitalistische model gevormd. Een grote kloof is inmiddels geslagen tussen het leger aan geprecariseerden enerzijds en mensen met sociale rechten anderszijds. Zelfs het rechtse Elsevier constateert inmiddels: niks flex, vast werk graag! Maar de economie en de logica van de vrije flow van het kapitaal moet leidend zijn voor alle facetten van het leven. Dus ook voor de woningmarkt.

Sterker nog: ‘Een dynamische economie vraagt om een flexibele woningmarkt.’
staat op pagina 40 van de miljoenennota en in Blok concept wetsvoorstel te lezen. Minister Blok presenteert binnenkort zijn plan om de huurbescherming via allerlei tijdelijke contracten nog verder in te perken. Steden zijn niet langer plaatsen waar alle typen bevolkingsgroepen samenleven maar steeds meer exclusieve plekken. Niet het accommoderen van alle bevolkingsgroepen is het doel, maar het aantrekken van de “juiste” doelgroepen. Kortom, het aantrekken van hoog opgeleide middenklasse die private huur of koop kan betalen word het doel van de stad. De rest kan het uitzoeken in de periferie. Onze verbeelding van de stad als plek die ALLE bevolkingsgroepen huisvest maakt plaats voor beleid dat segregatie in de hand werkt. Bewoners worden tijdelijke assets van de stad. Leve de economie!

Concurrentiepositie BV Nederland in gevaar

Arbeidsrechten en huurbescherming zijn rigiditeiten die die we ‘ons’ in een perfecte neo-liberale markt ( met schaarste van banen en woningen ) niet meer kunnen permitteren. Paradox is dat dezelfde “vrije markt” juist voor deze kunstmatige schaarste zorgt.

Barbara Baarsma, econome, zingt in haar artikel “Eenzijdig Woningaanbod belemmert de Amsterdamse economie” mee in de ideologische gospel van het kabinet. Alles flex! Dat dit dat allerminst flex is, blijkt uit te talloze getuigenissen en ervaringen van de huidige mensen die al geflexibiliseerd wonen en werken. Blijf vooral je vooral melden bij de BPW met verhalen over jouw ervaringen. Samen prikken we door deze waanbeelden heen. Door strijd van onderop kunnen we de flexibilisering keren en weer controle krijgen over onze levens.

Vrijwillig verplicht

Steeds meer mensen zien zich vrijwillig verplicht tot het tekenen van flex contracten zonder sociale rechten. De overheid bewijst talloze lippendiensten die flexwerkers en woners rechten geven, maar legaliseert steeds opnieuw de rechteloze praktijk, verzint nieuwe flexvormen en perkt gelijktijdig de sociale zekerheid van staatswege in. Huurders, arbeiders, mensen zijn niet langer de baas van hun huis, werk of wereld, maar worden door tucht van de markt en (huis)bazen in toom gehouden. De nieuwe mens in flexibele woon-arbeidsrelaties in in staat van constante dynamiek. Veronderstelt word dat de woon en werk “carrières” als vanzelfsprekend omhoog leiden. Goed betaald flexwerk leidt tot een plek in de vrije huur sector in deze maatschappijvisie. Met een gemiddelde huur van 2100 euro voor een Amsterdamse vrije sector woning en flexwerk dat gemiddeld 35% minder word betaald is deze droomvisie geheel bezijden de werkelijkheid.

Flexidentiteit

Heeft het individu eenmaal gekozen voor een willekeurig flexibel arrangement dan word sociale druk uitgeoefend deze keuze onderdeel te laten worden van je eigen identiteit. Problemen? Dan is dat eigen schuld, het was immers eigen keuze. Velen internaliseren deze keuze, terwijl het de omstandigheid en politieke keuze was om huur en arbeidersrechten in te perken en af te pakken. Het is een valkuil waar menig “individu” invalt, de grijze zone tussen vrije keus en pakken van kansen in een markt van schaarste en woningnood. Bij de BPW stellen we, laat je niet persoonlijk onder druk zetten door de keuze die jij en anderen in geprecariseerde positie hebben gemaakt. Jouw situatie is enkel een uitdrukking van de bestaande machtsverhouding waarin jij je rechten verliest, dat heeft niets met individuele keus te maken.

Collectieve strijd is gerechtvaardigd daar waar individuen collectief hun rechten verliezen!

In de discussies over het inperken van het huurrecht zou je bijna vergeten dat de overheid de grondwettelijke taak heeft om zorg te dragen voor voldoende huisvesting. Wonen is een recht. Het idee van “een flexibele arbeidsmarkt vergt en flexibele woningmarkt’ holt dit recht uit en stelt de markt zelf centraal. Dat kan natuurlijk nooit het doel zijn van een economie. Een economie is er voor de mensen niet andersom.

Paradoxaal is dat precarisering op het gebied van arbeid en woning in elkaar grijpt en presenteert zich als “kans”. Kansen die ten koste gaan van een maatschappij met bestaanszekerheid. De neoliberale utopie begint steeds autoritairdere trekjes te vertonen. Doe mee anders schaad je de economie! Het zou lachwekkend zijn als het niet serieus bedoeld was.

Wees solidair. Word BPW donateur of actief lid.

Image1 -by-Katrina-Tuliao-via-Flickr-Creative-Commons

Image 1: woodleywonderworks, used under Creative Commons license.

Huurders Marshallaan Utrecht voeren actie tegen huisuitzetting door Portaal en Wolf Huisvestingroep

Posted on 4 January 2014 by abel Posted in Nieuws

Vandaag hebben de bewoners aan de Marshalllaan in Kanaleneiland actie gevoerd tegen hun huisuitzetting. De flats van woningbouwcorporatie Portaal staan op de planning om over enkele jaren gesloopt te worden, maar een geselecteerde groep bewoners is gedwongen hun onderkomen echter nu al te verlaten. Portaal is namelijk van plan om wisselwoningen van hun huis te maken. De bewoners zijn het hier niet mee eens en hebben daarom actiecomité Marshallplan opgericht.

De tijdelijke huurders aan de Marshalllaan moeten plaatsmaken voor bewoners uit Kanaleneiland Zuid, die een wisselwoning krijgen gedurende de renovatie van hun eigen woning. De bewoners aan de Marshalllaan hebben zowel mondelinge als een schriftelijke toezeggingen gekregen van Portaal dat zij in hun flat mochten blijven wonen tot de daadwerkelijke sloop. “Een sloop zie je ruim van tevoren aankomen, dit niet”, aldus Marlise Trouwborst van het actiecomité. “We hebben hier een leven durven opbouwen en zijn allemaal op onze eigen manier betrokken bij het leefbaar maken van de wijk. Dat maakt de uitzetting extra zuur.”

De bewoners zijn niet van plan te vertrekken. Eerder zijn handtekeningen aangeboden aan de gemeente Utrecht en aan Portaal. Marlise: “Er staan meer acties op het programma. Portaal moet met een oplossing komen die goed is voor zowel de bewoners van Kanaleneiland Zuid als van de Marshalllaan. Tot die tijd gaan wij door.”

De BPW steunt deze huurders in de strijd voor hun woonruimte en roept alle precaire huurders op om solidair te zijn. “Het is spijtig dat Portaal de bal niet oppakt en luistert naar haar huurders, dat is niet in de geest van een woningcorporatie. Mensen zijn geen verhuisvee! Op deze manier worden weer allerlei onnodige verhuisbewegingen gemaakt. Corporaties moeten gewoon gaan doen waar ze voor zijn opgericht, namelijk het bieden van voldoende stabiele en betaalbare huisvesting. Het opschroeven van de bouwproductie is hierbij cruciaal. Helaas komt van deze ambities, o.a door het financieel afknijpen van corproaties door de rijksoverheid, steeds minder terecht”.

Politiek beleid van flexibilisering.

Naast de steeds verder oprukkende en politiek bepleitte flexibilisering van arbeid ontstaat er nu ook op het gebied van wonen een kolonie rechtelozen en geprecariseerden die zich in een jungle van flexibele contracten gehuisvest ziet. De hieruit voortvloeiende armoede en bestaansonzekerheid is dan ook een rechtstreeks gevolg van het steeds verder flexibiliseren van onze woon, leef en arbeidsrechten. Het is dan ook een zorgwekkende ontwikkeling dat notabene woningbouwcorporaties in deze context allerlei huurbeschermingsregels aan hun laars lappen. Uiteraard zijn er ook profiteurs van de onzekerheid van deze groeiende groep precairen. Niet voor niets is het bedrijf Wolf Huisvestingsgroep dat deze flex-constructie mogelijk maakt een van de snelst groeiende bedrijven (pag 56) mede te danken aan de exhorbitante huren die voor deze tijdelijke contracten worden betaald.

Als vastgoedeigenaren, niet of niet meer tijdelijk mogen verhuren doordat de geplande sloop of renovatie plannen (tijdelijk) komen te vervallen dan dienen zittende huurders een regulier huurcontract aangeboden te krijgen. Het is aan de gemeente om hier kritisch naar te kijken bij de vergunningverlening voor tijdelijk verhuur. Het is haar plicht om ook deze inwoners van de stad te beschermen en te behouden.”

« Previous Page