Studenten die een woning huren van DUWO, De Key, en andere wooncorporaties trekken aan de alarmbel. De pandemie legt hun precaire inkomens- en huisvestingssituatie bloot en bedreigt hun recht op huisvesting.

Heel wat mensen zitten in nood tijdens deze Corona-crisis. Ook studenten in Nederland hebben het momenteel zwaar te verduren.  De meeste werkten in de hard getroffen horecasector of hebben een nul-urencontract. Door het uitbreken van de Corona-crisis verloren zij plotsklaps hun inkomen. Bovendien kunnen ze geen beroep doen op sociale beschermingsmaatregelen. Bijgevolg kunnen ze hun huur niet meer betalen en riskeren ze uithuiszettingen.

DUWO studenten in de Jacques Veltstraat te Amsterdam besloten daarom om in actie te komen. Meerdere keren hebben de studenten geprobeerd om een constructieve dialoog met DUWO aan te gaan maar keer op keer werden ze genegeerd. Totdat er een bericht op de website verscheen: ¨Hoezeer we de moeilijke situatie voor de studenten ook begrijpen, een financiële compensatie in de vorm van halveren van de huurprijzen is niet haalbaar. Als we deze inkomsten missen heeft dat grote gevolgen voor de continuïteit van de organisatie en daarmee ook voor onze doelstelling om betaalbare woningen aan te bieden. Dat risico kunnen en willen we, ook in het algemene belang en voor toekomstige generaties studenten, niet nemen.¨ Oftewel, wij snappen dat jullie het zwaar hebben, maar we verhalen dit alsnog liever op de zwakste partij in plaats van samen naar de meest machtige speler te stappen in dit spel: de overheid. 

Voor onze Minister van Onderwijs luidde het devies dan weer: leen dan nog wat bij. Zij maande studenten dus aan om zich nog verder in de schulden te werken.

In dat bericht lezen we een buitengewoon interessante interpretatie van DUWO’s raison d’être, namelijk het verschaffen van betaalbare huisvesting: ´Het is voor het nastreven van dit doel van groot belang om de huurprijzen voor inflatie te blijven corrigeren, ook in tijden dat studenten het mogelijk financieel zwaarder hebben.´ Toen zag huurder Lila eigenlijk geen andere opties meer: ¨ik ben al mijn inkomen kwijt en als een niet-eu student kan ik niet eens lenen. Wat willen ze dat ik nu doe?¨ Hier komt voor Lila ook nog bovenop dat Hogescholen en Universiteiten weinig tot geen noodfondsen opzetten en dat ze gewoon collegegeld moet blijven doorbetalen. Ze besloot om met haar medebewoners een stap verder te gaan: ze hebben hun krachten gebundeld in de actiegroep Rent Strike Amsterdam en vond lot- en bondgenoten onder De Key huurders.

DUWO weigerde hun huurlasten te verlichten en stimuleerde huurders ook om zich verder in de schulden te steken. Ze hebben ook De Key gevraagd om een huuropschorting voor haar bewoners. Tot op vandaag is hier geen antwoord opgekomen. Ze kregen enkel het voorstel voor individuele afbetalingsregelingen die het probleem uitstellen in plaats van het op te lossen. De beslissing om in juli ook nog eens de huur te verhogen strooit zout in de wonde en verergert hun kwetsbare en stresserende situatie. 

Studenten van buiten de EU en studenten die langer studeren kunnen niet (meer) lenen vallen buiten de boot.

Ook op de landelijke overheid kunnen deze studenten niet rekenen. Zo sprak Minister Ollongren zich uit tegen algemene huurmaatregelen omdat ze ervan uitgaat dat de inkomensgerelateerde maatregelen voldoende zijn om huurders in staat te stellen hun huur te betalen. De studenten hebben echter geen recht op enige compensatie. Bovendien is reeds gebleken dat haar moreel appèl en mondelinge afspraken geen garantie bieden op het voorkomen van huisuitzettingen. Voor onze Minister van Onderwijs luidde het devies dan weer: leen dan nog wat bij. Zij maande studenten dus aan om zich nog verder in de schulden te werken. Dit houdt geen steek. Studenten van buiten de EU en studenten die langer studeren kunnen niet (meer) lenen vallen buiten de boot. Voor zij die wel nog meer kunnen lenen is het vergroten van de schuldenberg geen oplossing. Het hypothekeert hun toekomst met rente. 

Geconfronteerd met deze onbevredigende reacties, besloten de studenten hun eisen te communiceren in een open brief en een petitie die je hier kan lezen. Hun concrete eisen zijn:

1. Kwijtschelding van de huur gedurende de COVID-19-crisis 

2. Geen huurverhoging in 2020 

3. Bindende maatregelen om huisuitzettingen te verbieden 

4. Bindende maatregelen tegen het in rekening brengen van incassokosten 

Bond Precaire Woonvormen steunt deze studenten in hun strijd en onderschrijft hun eisen. Iedereen heeft het recht op betaalbare en kwalitatieve huisvesting. Zeker in deze tijden van een publieke gezondheidscrisis. Het kan niet zo zijn dat studenten in precaire situaties opgezadeld worden met de zware lasten van deze crisis. Wij roepen de wooncorporaties op om samen met de studenten te proberen om met de overheid een oplossing te vinden en vragen iedereen om de open brief van de studenten te delen. 

Ben je een student met betalingsproblemen? Volg RentstrikeAmsterdam op Instagram en Facebook, teken de petitie om je steun te uiten of stuur een mail naar: rentstrikeamsterdam@disroot.org.

Wil je ook een huurstaking organiseren of actie voeren tegen te hoge huren neem dan contact op met BPW.