Sale Amsterdam is een actie-rondleiding door de gefinancialiseerde stad. – Start tour: 13:00 Startlocatie: Jollemanhof 5, Amsterdam School of Real Estate (vlakbij pakhuis de zwijger)
Loop op 6 April mee met een actierondleiding door onze gefinancialiseerde stad.
Sale Amsterdam is een actie-rondleiding door de gefinancialiseerde stad.
Start tour: 13:00 Startlocatie: Jollemanhof 5, Amsterdam School of Real Estate (vlakbij pakhuis de zwijger)
Tijdens de tour bezoeken we een keur aan locaties, zo leert u het leven in de huidige stad begrijpen. Zo zal de tour stilstaan bij verschillende investeringsobjecten en handelsondernemingen en hun impact op de stad.
Woonruimte is tot handelswaar gemaakt. Hierdoor is wonen in de stad onbetaalbaar en ontoegankelijk. Stijgende huren verdrijven mensen uit hun buurt en stad en veel mensen hebben geen woonzekerheid meer. Hoe komt dit? En wat kunnen we hier samen aan doen?
Wil je meer weten over de financialisering van wonen en ben je voor meer woonzekerheid? Loop dan mee met deze Sale-tour! De tour is onderdeel van een Europese actiedag tegen huurverhogingen en huisuitzettingen. Aan het eind van zal er ruimte zijn om vervolgacties te smeden.
Wij willen een stad
• die geen businessmodel is, maar een leefomgeving voor iedereen – ongeacht afkomst, taal, leeftijd of handicap.
• waarin huizen gebouwd worden om in te wonen, niet om winst mee te maken.
• waarin niemand in woononzekerheid, noodopvang of op straat hoeft te leven.
• waarin de leefruimte, grond en natuur gemeenschappelijk eigendom is.
Toon je solidariteit. Samen kunnen we iets in beweging brengen. Wonen is een recht!
Deze tour is een initiatief van www.bondprecairewoonvormen.nl en www.globalhousingdebt.org
Persverklaring BPW: Sale Amsterdam: actie-tour door de gefinancialiseerde stad (PDF).
Zie dit evenement ook op Facebook
Lees tevens het verslag op Globalinfo: Internationale woon-actiedag 6 april groot succes.
Op zondagmiddag 10 maart 2019 vindt er een grote Klimaatmars in Amsterdam plaats. Het belooft de grootste klimaatmobilisatie van de Nederlandse geschiedenis te worden, georganiseerd door een brede coalitie aan organisaties. Terwijl de Tweede Kamer zich buigt over het concept-klimaatakkoord, wil de mars een duidelijke stem laten horen: “Een veilige toekomst voor onszelf en onze kinderen. Het moet en kan anders”.
De BPW kiest ervoor de klimaatmars actief te ondersteunen en dan wel als onderdeel van het ‘Blok voor Radicale Klimaatrechtvaardigheid’. Net als de wooncrisis is de klimaatcrisis een symptoom van een politiek en economisch systeem dat winst boven mensen en natuur stelt. Het huidige systeem produceert extreme ongelijkheid, verdeeld bevolkingsgroepen en legt de verantwoordelijkheid bij het individu. Dit zien we zowel in onze woonstrijd als in de strijd voor klimaatrechtvaardigheid.
Woonlasten en klimaat
Klimaatverandering treft iedereen. De kans is echter groot dat de klimaatplannen mensen in onder andere een precaire of slechte woonsituatie extra zullen raken. Slecht geïsoleerde woningen gaan gepaard met stijgende energiekosten en specifiek gas zal ook extra belast gaan worden. De BPW staat echter voor een klimaatakkoord waarin lasten en lusten daadwerkelijk eerlijk verdeeld worden. De vervuilers moeten meer betalen, terwijl burgers en wooncorporaties moeten worden ontlast. Zo moet er gekeken worden naar compensatiemogelijkheden voor huurders voor de stijgende woonlasten. Daarnaast kost de verhuurdersheffing woningcorporaties miljarden: geld dat juist geinvesteerd kan en moet worden in het verduurzamen en renoveren van de bestaande woningvoorraad.
Woningschaarste, verdeeldheid en klimaat
Naast de lasten van de klimaatverandering die vooralsnog bij het individu worden neergelegd, is er ook een ontwikkeling gaande waarbij er verdeeldheid wordt gezaaid op het gebied van huisvesting. Wonen is een basisrecht, maar er wordt weinig gedaan aan de woningschaarste. Sociale huur wordt verder afgebroken, wachtlijsten worden langer en investeerders kopen grond op om huizen tegen hoge prijzen en met veel criteria te verhuren of te verkopen. In plaats van de oorzaken van woningschaarste aan te pakken, wordt er echter door gemeentes steeds meer gekeken naar wie een woning het meest nodig heeft. Schaarste in wonen zorgt ervoor dat mensen tegenover elkaar komen te staan. Tegelijkertijd is het duidelijk dat klimaatveranderig zorgt voor een grote stroom vluchtelingen. Deze combinatie kan een vruchtbare bodem zijn voor xenofobie, nationalisme en racisme. De BPW staat voor een meer rechtvaardige wereld voor iedereen en strijdt tegen vormen van competitie en verdeeldheid op de woningmarkt. Wonen is een recht voor iedereen, geen gunst of te verdelen voorziening.
Praktisch en verdere informatie
Plaats: De Dam, Amsterdam
Tijd: 13:00 – 16:00 uur
Meer info hier.
Loop met ons mee als je gelooft dat een meer rechtvaardige wereld mogelijk is!
Ondersteunende organisaties: Code Rood, Climate Liberation Bloc / CLuB, Fossil Free Culture NL, ASEED Europe, GroenFront, Socialisme.nu, Behoud Lutkemeer, Nederlands Palestina Komitee, Anarchistische Groep Amsterdam, NieuwLand, Anarchistische Groep Nijmegen, Bond Precaire Woonvormen, 2.Dh5.
Voor 317 euro per maand ben je tegenwoordig al bruiklener van een kamer bij ‘De Vastgoedbeschermer’. Door creatieve interpretatie van de wetgeving word je niet behandeld als huurder met rechten. In plaats daarvan ‘gebruik’ je de kamer, in een panddat eigenlijk niet goed geschikt is als woning, terwijl jij de eigenaar geld bespaart op beveiliging. Als in een gevangenis word je kamer regelmatig geinspecteerd. Wie niet voldoet aan de lukrake eisen van het anti-huurbedrijf mag binnen krap een maand zijn biezen pakken.
Erwin is recent slachtoffer van deze wanpraktijken. Hij huurt een kamer in het voormalige gemeentehuis van Schijndel. Een pand dat intussen nog steeds dienst doet als kantoor(!). Ondanks stelstelmatige huisvredebreuk heeft Erwin steeds zijn best gedaan om te voldoen aan de uitzinnige eisen van zijn (niet-)huisbazen.
Helaas was dat niet genoeg. Zijn slot werd geforceerd en de kamer ‘niet netjes’ bevonden. Om het Vastgoed tegen dit soort roekeloze bewoning te Beschermen wil De Vastgoedbeschermer Erwin nu dakloos maken. Ze bedreigen hem met een boete van 1000€ per dag dat hij blijft.
Erwin laat zich gelukkig niet zomaar verjagen. Op advies van de BPW deed hij aangifte van deze huisvredebreuk.
De zaak verschijnt 8 november om 9:30 voor de rechter en is openbaar te bezoeken op Leeghwaterlaan 8, Den Bosch.
Wees erbij! Ook jouw rechten staan op het spel.
We verzamelen om 09:15 voor de Rechtbank.
Stop huisuitzettingen. Weg met deze anti-huur wurgcontraten. Woonzekerheid voor iedereen. #fuckflex
Op 28 april waren honderden sympathisanten aanwezig bij de solidariteitsdemo voor We are here in Amsterdam. Vanaf het Krugerplein liepen zij in optocht naar het D. Meyer plein. Op het podium stond onder meer onze BPW’er Pieter. Hij sprak de volgende woorden.
” Mijn naam is Pieter en ik ben actief voor de Bond Precaire Woonvormen, een groep die strijdt tegen de flexibilisering van wonen. Sinds het campuscontract van 2006 heeft er in Nederland een wildgroei van tijdelijke huurcontracten plaatsgevonden. Dat zijn contracten waarbij je vroeger of later je huurrechten verliest zodat een huiseigenaar je zonder reden dakloos kan maken. Er hoeft geen vervangende woonruimte geregeld te worden en geen verhuiskosten vergoed te worden.
Een van die contracten is het anti-kraak contract, het contract dat Ymere nu via Camelot wil inzetten voor de woningen in de Rudolf Dieselstraat. Met dit contract pakt Ymere de bewoners niet alleen de huurrechten af, maar ook het recht op privacy en huisvrede. Zo mogen medewerkers van Camelot op elk moment je kamer betreden en moet je je houden aan een waslijst van huisregels. Volg je een van deze regels niet, dan gebruikt Camelot dit om je nog verder onder druk te zetten. Rookwaren op je kamer, een onopgemaakt bed: voldoende om bedreigd te worden met een huisuitzetting. Het krijgen van kinderen is er verboden. Word je toch zwanger, dan beland je met je pasgeboren kind op straat.
Inmiddels is de helft van de nieuw aangeboden contracten in Amsterdam tijdelijk, waardoor een steeds groter wordende groep bewoners als flexnomaden door Amsterdam beweegt, terwijl zij zich in een permanente staat van onzekerheid bevindt. Woningcorporaties huren maffia-organisaties als Camelot in die bewoners de keuze geven: je huurrechten inleveren of op straat slapen. Het is allang geen noodoplossing meer en zal het woningtekort niet oplossen. Sterker nog, de woningnood wordt gebruikt om van steeds meer bewoners de rechten te ontnemen en ondertussen krijgen de bewoners de schuld van de woningnood. Wij die te groot wonen, te goedkoop, te dicht bij ons werk in een te hippe buurt. Wij die eigenlijk niet in de stad zouden mogen wonen, maar in de omliggende gemeenten en het liefst daarbuiten. Leve de gentrificatie. Maar het zijn politieke beslissingen die tot de woningnood hebben geleid. Een woningnood die door diezelfde politiek gebruikt wordt om groepen bewoners tegen elkaar op te zetten. Iedereen trapt naar beneden en helemaal onderaan staan de vluchtelingen.
Het zijn niet de vluchtelingen die de woningen afpakken, maar wel de politiek die uit onze naam hun rechten afpakt en niet alleen die van hen, maar ook die van onszelf. Wat we in Amsterdam, maar ook in de rest van Nederland moeten gaan beseffen, is dat het mensenrechten zijn die de We Are Here-groepen worden ontnomen, en dat die rechten niet alleen rechten zijn die voor ons allemaal gelden, maar die ook van ons allemaal zijn. Het zijn dus niet alleen de rechten van de We Are Here-groepen die hier geschonden worden, maar ook onze rechten, de rechten van ons allemaal. En het is daarmee ook onze verantwoordelijkheid als stad, als samenleving om deze rechten op te eisen.
We moeten af van het idee dat wanneer iemand het huis uit wordt gezet, dit het probleem van die persoon is, dat wanneer iemand op straat komt te staan, dit het falen van het individu is. Wanneer iemand op straat komt te staan, dan is dat het falen van ons als samenleving, van de maatschappij, het falen van het politieke systeem.
En daarom is het noodzakelijk om in solidariteit samen te komen om zoals hier vandaag te laten zien dat we er zijn, dat we hier zijn om onze rechten op te eisen. Eisen omdat er geen ruimte is voor discussie, het gaat hier om basisrechten en op basisrechten doe je geen concessies.
Pieter ”
De Utrechtse actiegroep We Want Woonruimte organiseert in samenwerking met de Bond Precaire Woonvormen, een Campout, een kampeer-actie waarbij studenten letterlijk op straat kamperen. Een actie tegen de beroerde woningmarkt een woonomstandigheden, waar zowel Nederlandse als internationale studenten in Utrecht mee te kampen hebben. In Utrecht, net als in vele andere studentensteden, bestaat een ernstig woningtekort. De eindeloze zoektocht naar betaalbare woonruimte is voor vele studenten aan de orde van de dag. Ondertussen profiteren huisbazen van dit tekort door absurd hoge prijzen te vragen voor slecht onderhouden kamers. Hiertegen komen wij in protest.
Aindriu (Andrew) is een van de oprichters en aanjagers van de actiegroep We Want Woonruimte. Hij kwam als Ierse student naar Nederland voor de studies politicologie en muziekproductie. Sinds zijn aankomst in september 2017 is hij op zoek naar een betaalbare kamer met woonzekerheid in Utrecht. Deze zoektocht verloopt uiterst moeizaam. Daar is hij niet de enige in.
In deze video vertelt hij wat meer:
Eerst sliep hij in een hostel, toen bij vrienden op de bank, daarna in een tijdelijke kamer van vijf vierkante meter voor vierhonderd euro bij een huisjesmelker, om vervolgens in de onderhuur bij studenten in een shortstay woning van SSH terecht te komen. Eind februari moesten Aindriu en zijn huisgenoten deze woning echter verlaten omdat deze gesloopt wordt. Via Holland2stay kreeg hij wel een kamer aangeboden, maar die was niet betaalbaar. Alle kamers zijn rond de zevenhonderd euro per maand. Te duur dus.
Het voorbeeld van Aindriu staat niet op zichzelf. De BPW sprak de afgelopen tijd op het Utrechtse huurdersspreekuur veel studenten die kampen met wooncrisis. Woningnood; voor, tijdens of na de studie. Van (illegale) onderhuur, tot antikraak, van duur particulier tot campings en van auto’s tot matrassen van vrienden of zelfs het afbreken van de studie omdat men geen woonruimte kan vinden; het kamer- en woningtekort in Utrecht en omgeving is groot. Geschat wordt dat er landelijk een tekort is van 47.000 studentenkamers een aanzienlijk deel daarvan is in Utrecht.
Binnenkort volgen meer acties om universiteiten, woningcorporaties en de gemeente Utrecht bewust te maken van hun verantwoordelijkheid om deze crisis aan te pakken. We willen dat er meer permanente, zekere en betaalbare woonruimte beschikbaar komt.
1. Geen extreme huurprijzen meer: het puntensysteem van de Huurcommissie moet wettelijk worden afgedwongen, zodat iedereen een eerlijke prijs betaalt.
2. Maak gebruik van leegstaande (kantoor)panden voor studentenhuisvesting: het is onacceptabel dat studenten dakloos zijn terwijl panden leegstaan.
3. Gedeelde verantwoordelijkheid: de universiteit, gemeente en woningcorporaties moeten samen onmiddellijk actieve verantwoordelijkheid nemen voor betaalbare woningoplossingen.
**** EINDE PERSBERICHT ****
Neem voor meer informatie contact op met We Want Woonruimte of de Bond Precaire Woonvormen
studenthousingaction ( at ) zoho.eu of contact ( at ) bondprecairewoonvormen.nl
Lees hier meer achtergronden en kijk ook naar de (video)verhalen van Melanie, Cristina en Aindriu.
We Want Woonruimte https://www.facebook.com/groups/UtrechtHousingAction/about/
Het Camp-out event. https://www.facebook.com/events/575443652808654/
Persoonlijke ervaringen
Ook Cristina kwam als internationale student naar Nederland. Na maanden zoeken en veel geld te besteden aan websites als Kamernet, vond zij uiteindelijk een plek. Daar kon ze echter maar kort blijven. Hierna moest ze illegaal bij een vriend inwonen, omdat ze simpelweg niets anders kon betalen. Dit ondanks dat Cristina geld gespaard had en een baan in Utrecht had – als fietskoerier met een nulurencontract. Momenteel zit ze weer in een precaire woonsituatie, omdat het gebouw waarin ze woont wordt verkocht door Mitros. Ondertussen zijn de leefomstandigheden zeer slecht. Er wordt geen onderhoud gepleegd, waardoor Cristina onder meer een kachel moest kopen bij gebrek aan verwarming, en lekkages eigenhandig repareerde met handdoeken en tape.
Melanie woonde in vier jaar tijd op zes verschillende plaatsen. Vaak waren woningen slechts tijdelijk, of werd ze door de hoofdbewoner of huisbaas gedwongen te vertrekken. Het twee-personenbeleid maakt het er niet gemakkelijker op. Zo woonde Melanie vorig jaar in een huis met vier kamers, waar desondanks maar twee personen ingeschreven mochten staan. Zij woonde daar dus zonder inschrijving, en moest bij het verlaten van het huis steeds goed oppassen dat de huisbaas niet toevallig langsfietste. Bovenop haar huidige huur moet zij daarnaast maandelijks betalen de opslag van de meubels die zij in een eerdere woning kocht, omdat deze niet mee konden naar haar huidige woning.
De BPW is ook lid van The European Action Coalition. De coalitie lanceert een internationale campagne tegen het op grote schaal tot koopwaar maken van wonen. Het is het resultaat van de uitgebreide neo-liberaal kapitalistische koers die in elk Europees land, het leven op alle mogelijke vlakken tot koopwaar maakt. Of het nu pleinen zijn, de openbare ruimte of de meest elementaire basisbehoeften als wonen en leven. Het dereguleren van de woningmarkt, stelt commerciële belangen boven die van ons allemaal en staat die partijen toe om wonen en woningen tot ordinaire koopwaar te maken. Het zijn niet alleen makelaars en woningcorporaties die hier aan mee werken, grote zichtbare of onzichtbare investeerders en hedge funds, behandelen huizen als koopwaar, niet als plekken om in te wonen.
” The European Action Coalition is launching a campaign against the financialization of housing.
The financialisation of housing is the result of the expansion of neo-liberal capitalism and its propensity for the commodification of all spheres of life. Neo-liberal deregulation favors the private sector by appropriating housing and transforming it into a commodity.
The complete transformation of housing into goods, not only a commodity in the real estate markets, but also in the financial markets. This transformation allows speculation as well as the reduction of the social function of housing, both as an essential social need and a fundamental human right.
In addition, a mixture of new laws and deregulation facilitates the possibility for the private sector to financialize and allow speculation.
Against the power of finance in housing and in cities. We decided to have a broad-based campaign that talks about the many forms of financialisation, and gave a lot of scope for member groups to push on their own issues. Though this there was general agreement to have an awareness-raising campaign that included local struggles. ”
#HANDSOFFOURHOMES
Via Niet te Koop. Vandaag zijn er op verschillende punten in Amsterdam spandoeken verschenen. Op de spandoeken staan teksten als ‘Stop verkoop sociale huur’ en ‘Amsterdam is niet te koop’. Dit uit grote onvrede over het huidige en aankomende woonbeleid in de stad.
De BPW steunt deze uitstekende actie van harte!
Wil je ook meedoen? Download dan onderaan deze pagina 2 NIET TE KOOP posters voor achter het raam. Maak een foto en zet hem op twitter of facebook #fuckflex #niettekoop
Niet te Koop vervolgt: “De verkoop en liberalisatie van sociale huurwoningen gaat maar door, waardoor in delen van de stad de voorraad sociale huurwoningen is gezakt onder de 30%. Ondertussen worden de wachtlijsten steeds groter”.
“De stad komt met nieuwe afspraken (http://www.huurdersvereniging-amsterdam.nl/…/Publieksversie…) om de woningnood op te lossen. Door middel van flexcontracten, anti-kraak, tijdelijke huurcontracten en campuscontracten wordt een “pleister”-oplossing bedacht voor de aanhoudende vraag naar betaalbare woonruimte. Deze ‘pleister’-oplossingen geven echter geen uitzicht op permanente, betaalbare woningen. Zoals bij het flexcontract, die geïntroduceerd wordt voor jongeren. Hierbij krijgen zij een eenmalig contract voor vijf jaar en worden zij daarna gedwongen te gaan huren in de vrije sector of te gaan kopen”.
“Deze pleisters dekken het zicht op de wond af, maar geven geen permanente genezing. De grote onzekerheid en vraag naar betaalbare woningen worden met deze schijn vergroot”.
Eerder dit jaar werd er al een woning bezet in de Borgerstraat en zijn we op visite gegaan bij Stadgenoot.
Kijk hier het videoverslag terug van die actie. Stadgenoot heeft onlangs de BPW geblokeert op Twitter. Het is duidelijk: Stadgenoot kan niet tegen kritiek. Eerst omzeilen ze huurrecht via Antikraak BV en Ad Hoc, dan met 5 jaarcontracten. Bij kritische vragen word hierover word je geblokt.
Nu laten opnieuw bewoners zien dat het zo niet langer kan! Stop de sloop! Stop de verkoop van sociale huurwoningen! Stop de uitverkoop van de sociale stad!
AMSTERDAM is NIET TE KOOP!
Doe mee aan het protest! Download hier de poster (bijv voor achter het raam) Maak een foto en zet hem op twitter of facebook #fuckflex #niettekoop
Download – Niet te koop – Stop flexcontracten Wonen is een recht
Download – Niet te koop – Stop de verkoop van sociale huurwoningen
