pieter augustijn – Bond Precaire Woonvormen

SP-wethouder Ivens zegt niks te kunnen betekenen voor Jenny en haar kinderen

Posted on 18 april 2019 by pieter augustijn Posted in Actie

Wil je Jenny steunen? Neem dan contact op met de Bond Precaire Woonvormen of Thuisbasis.

Gisteren woensdag 17 april spraken we tijdens de raadscommissie wonen van de gemeente Amsterdam met meerdere mensen in voor de zaak van Jenny en haar kinderen. Naast Jenny zelf, sprak ook haar buurvrouw Thea in. Namens de Bond Precaire Woonvormen en Thuisbasis nam Robin het woord. Emotionele bijdrages die een goede indruk gaven van waar het hier om gaat: een door politiek falen gecreëerd drama. Een realiteit waar wethouder Ivens voortdurend omheen draaide door de suggestie te wekken dat de situatie van Jenny door eigen nalatigheid veroorzaakt zou zijn. Ondanks dat hij aangaf op de hoogte te zijn van vele vergelijkbare zaken weigerde hij te concluderen dit de even logische als verschrikkelijke consequentie is van politiek gevoerd beleid. Wanneer de regels voorschrijven dat een gezin eerst tot een absoluut dieptepunt moet afglijden voordat het recht krijgt op een woning dan is er toch echt iets mis met die regels.

Gelukkig werd er ook hoop geboden bijvoorbeeld door de vragen van raadslid So Roustayar (Bij1). Ook leden van andere partijen toonden zich betrokken, het is nu aan ons de steun voor Jenny verder te vergroten en de druk verder uit te bouwen. Juist omdat Jenny niet de enige is die zich in deze situatie bevindt zou dit het moment moeten zijn waar we als bewoners van Amsterdam een grens trekken, gezamenlijk laten zien dat we het ontruimen van een gezin niet toestaan. Dat huisuitzettingen niet het teken van individueel falen maar van een maatschappelijk falen zijn waar we als samenleving iets aan kunnen doen. Wil je Jenny steunen? Neem dan contact op met de Bond Precaire Woonvormen ofThuisbasis.

Hieronder een videoregistratie van de insprekers en rondvragen.
In een aantal video’s is de achternaam van Jenny uit de video geknipt, dit om de privacy van het gezin zoveel mogelijk te waarborgen.

De insprekers:

Eerste solidariteitsactie voor Jenny en haar kinderen

Posted on 15 april 2019 by pieter augustijn Posted in Actie, Oproepen

Wil je Jenny steunen? Kom dan woensdag 17 april om 09:00 naar de raadscomissie of neem contact op met de BPW of Thuisbasis.

Op vrijdag 12 april heeft Jenny haar eis om niet ontruimt te worden kenbaar gemaakt aan Eigen Haard. Gesteund door buren, vrienden, familie en solidariteitsnetwerk Thuisbasis(*) trokken we naar het hoofdkantoor van Eigen Haard in Amsterdam voor een gesprek met de hoogste baas.

Jenny woont inmiddels al 15 jaar in de Hunzestraat, de straat waar haar kinderen geboren zijn. Het gezin is er geliefd en de kinderen gaan er naar school. Het is ook de straat waar zij sinds twee jaar noodgedwongen als onderhuurder woont. Ze zoekt zich een ongeluk naar een andere woning maar wanneer je geen hypotheek krijgt, niet voldoet aan de inkomstenseisen voor middenhuur en niet genoeg wachttijd hebt voor een sociale huurwoning dan ben je aan jezelf overgeleverd. De zes maanden die Eigen Haard voldoende achtte voor het vinden van een nieuwe woning bleken niet genoeg.

Krijgt ze dan geen urgentie? Om in Amsterdam recht te hebben op een woning moet het gezin eerst verder afglijden. Omdat ze geen verslaving, schulden of psychische problemen heeft, zal ze eerst de crisisopvang in moeten voordat ze in aanmerking zal komen voor een urgentieverklaring. Omdat dit voor Jenny en haar kinderen geen oplossing heeft Jenny besloten te knokken om haar rechten op te eisen. Wij steunen haar daarin.

Het is een situatie die sterk doet denken aan de zaak van Busra die in 2017 tegen haar huisuitzetting in actie kwam. Een zaak die zowel op lokaal als op landelijk niveau veel aandacht kreeg van de media en de politiek. Er lijkt echter weinig te zijn veranderd, gezinnen zoals die van Jenny worden nog altijd ontruimd. Woningcorporaties en wethouders wijzen naar elkaar of schuiven de schuld schaamteloos af op het gezin. Zo zou Jenny een ‘slechte moeder’ zijn omdat zelf een woning in de onderhuur regelde. Dat dakloosheid het alternatief was wordt voor het gemak verzwegen, zo ook de eigen politieke verantwoordelijkheid in het ontstaan van de woningcrisis. Wij vinden Jenny geen slechte moeder maar een vechter, een moeder die tot het laatste moment blijft knokken voor haar gezin en er alles aan doet om dakloosheid te voorkomen.

Aangekomen in het hoofdkantoor van Eigen Haard werden vriendelijk ontvangen door de receptie en niet veel later te woord gestaan door bestuurder Mieke van den Berg. Na het ontvangen van haar eis gaf van den Berg te weten goed op de hoogte te zijn van de zaak. Ze gaf aan de problematiek te begrijpen, met Jenny mee te leven en te erkennen dat er net als Jenny velen in deze situatie zitten maar dat Eigen Haard niet in staat is dit op te lossen. Wel gaf ze aan dat er een goede kans was dat de ontruiming met een paar maanden uitgesteld zou kunnen worden zodat de kinderen het schooljaar in relatieve rust af zouden kunnen maken. Maanden zie zeer welkom zouden zijn alhoewel Jenny niet kon zeggen of ze voldoende zouden zijn voor het vinden van een oplossing. Wel gaf ze aan erkentelijk te zijn voor het gebaar en te begrijpen dat Eigen Haard niet met een oplossing zou kunnen komen, dat was dan ook niet waar ze voor was gekomen. De vraag aan Eigen Haard is niet om met een oplossing te komen, de vraag is om tijd te geven, tijd totdat er een definitieve oplossing voor Jenny en haar kinderen is.

Na onze actie leek er meer aandacht te zijn voor de situatie van Jenny en haar kinderen. Eigen Haard toonde begrip en leek mee te willen denken hoe ze het gezin kunnen helpen maar een oplossing is nog niet gevonden. Om deze reden zullen we de komende weken doorgaan met het organiseren van acties. Om te beginnen door woensdag 17 april om 9:00 uur in te spreken bij de raadscommissie wonen en bouwen.

Wil je Jenny steunen? Kom dan naar de raadscomissie of neem contact op met de Bond Precaire Woonvormen of met Thuisbasis.

(*)Thuisbasis is een solidariteitsnetwerk opgericht door Amsterdamse leden van de BPW. Een netwerk van bewoners in Amsterdam die elkaar steunen bij directe actie richting de verhuurder.

Geen ontruiming voor Jenny en haar kinderen tot er een definitieve oplossing is

Posted on 15 april 2019 by pieter augustijn Posted in Actie, Informatie

Huisuitzetting dreigt voor alleenstaande moeder en haar twee kinderen
Na een periode vol stress en onzekerheid dreigt op 1 mei 2019 dakloosheid voor Jenny(*) en haar twee schoolgaande kinderen (5 en 8). Toch krijgt zij geen woonurgentie van de gemeente. In dit soort gevallen geldt namelijk: eerst de crisisopvang in, dan pas urgentie.

Al jaren tijdelijke oplossingen
Het zou een tijdelijke oplossing zijn. Na een relatiebreuk kon ze het huis van haar benedenbuurman in onderhuur nemen. Ze wist dat het het ‘eigenlijk niet mocht’, maar ‘als iemand je een kans geeft, dan pak je die’. Desondanks schreven zij en de buurman zich netjes in op hun nieuwe adressen. Vier maanden geleden barstte de bom. Ze werd ‘betrapt’ door het fraudeteam van de woningbouwvereniging Eigen Haard. Ze biechtte de hele situatie op en kreeg zes maanden de tijd om een vervangende woning te vinden. Dat zou genoeg moeten zijn, werd gedacht.

Alles geprobeerd
Zoeken in de vrije sector liep al snel stuk; haar inkomen als alleenstaande ouder met een vaste baan als stewardess was te laag om in aanmerking te komen voor ‘middenhuur’. Door de gebruikelijke eisen zijn deze woningen alleen beschikbaar voor inkomens vanaf viermaal de huur. In Amsterdam betekent dit voor een woning van 1000 euro al gauw meer dan 4000 euro netto inkomen per maand. Ook een koopwoning was niet bereikbaar. Voor een sociale huurwoning was haar wachttijd van vier jaar veel te kort. Urgentie krijgen was ook niet mogelijk. Die wordt alleen verleend bij dakloosheid. Niet daarvoor.

Ze heeft een optie voor wederom tijdelijke opvang bij particulieren in Aalsmeer. Maar daar zit een addertje onder het gras. Als ze naar een andere gemeente verhuist verspeelt zij elke kans op een urgentieverklaring. Ook bij vrienden logeren, al is het voor één nacht, zorgt al dat er geen urgentie wordt gegeven. Op dit moment loopt er nog een bezwaar tegen het in tweede instantie afwijzen van haar urgentie.

Crisis
Nu wil Eigen Haard overgaan tot uitzetting, twee maanden voor het einde van het schooljaar. Geheel volgens de regels. Maar wie wordt er beter van als Jenny en haar kinderen in de crisisopvang komen? De gemeenschap is er geld aan kwijt, en er komt geen extra woning vrij. Het gezin heeft immers recht op urgentie.

Net als iedere ouder gunt Jenny haar kinderen stabiliteit. Ze hoopt daarom op een spoedig einde van deze stressvolle situatie. Vooralsnog is dat niet in zicht. Daarom blijft ze in haar woning, tot er een oplossing is.

(*) Volledige naam en contactgegevens zijn bekend bij de BPW