Onze vrijwilligers komen met enige regelmaat in contact met mensen waarvoor persoonlijke omstandigheden, woononzekerheid en kafkaëske bureaucratie zich tot een explosieve mix vormen. Zo ook voor Sjerp uit Amsterdam, die in contact is gekomen met BPW Amsterdam. Hier volgt zijn persoonlijk verhaal.
Mijn naam is Sjerp. Ik ben gescheiden en heb hoge advocaatkosten gemaakt. Ik zit nu alleen in een koophuis waarvan ik de nu torenhoge vaste lasten niet meer kan betalen. Ik ben blut en heb hoognodig een betaalbare woning nodig. Een sociale huurwoning lijkt de oplossing. Ik sta tenslotte al 14 jaar ingeschreven.
In overleg met Woningnet maak ik mijn gegevens in orde. Helaas waren de eerste woningen die ik bezichtigde van slechte kwaliteit, te klein en allemaal te duur: Topprijzen voor kippenhokkies! Mijn kansen nemen af vanwege mijn afwijzingen. Ik moet nu iets accepteren.
Vervolgens is daar een woning aan de Reigersbergenstraat in Amsterdam en ik kom op de eerste positie. Bezichtigen zit er niet in, ondanks aandringen. Een 100 jaar oud huis accepteren op basis van een Youtube-videootje, welke gek doet dat nou? Deze gek. Doei waardigheid! Ik moet hier weg.
Blut en moegestreden val ik op de kniëen voor woningcorporatie Ymere
Sjerp
Woningcorporatie Ymere vereist een enorme hoeveelheid bewijslast zodat ze verzekerd zijn dat ik een goede huurder zal zijn. En die willen ze snel, anders gaat de deal niet door. Ik lever alles aan in twee batches en heb wat contact met ze. Daarna hoor ik niets meer. Dan begin ik te bellen. Maar hoevaak ik ook bel, nooit krijg ik een verantwoordelijke aan de lijn.
Op de dag vóór de deadline verzekert één van de telefonistes me: “Meneer, alles is in orde. U kunt het contract komen tekenen. Dit is hoe het systeem werkt, al jaren. Alles komt goed”.
De grote Ymere indexatie wisseltruc
De volgende dag belt een medewerkster van Ymere. Mijn inkomen is te hoog. Ze hebben mijn WW-afschrift van 2020 geïndexeerd (red. gecorrigeerd voor inflatie). Het is even zwart voor mijn ogen. Ik stel die éne vraag, die ik nog steeds niet beantwoord heb gekregen: “Waarom indexeren jullie mijn inkomen”? Het antwoord: “Omdat dat wettelijk bepaald is”. Dit antwoord voldoet voor mij niet. Echter, dit is het enige antwoord dat ik krijg. “Indexatie van 2020 naar 2020?”. Ik proest er ook nog uit dat ik niet akkoord ga en bezwaar aanteken.De grote Ymere indexatie wisseltruc.
Wat volgt is een driftig heen en weer gebel en gemail met instanties: Het Juridisch Loket, Stichting !WOON, …. iedereen die ik spreek en die er even naar kijkt, stelt me in het gelijk. Ik heb alles gedocumenteerd. Het komt erop neer dat de bewijslast in mijn voordeel zich opstapelt. De bewijslast wordt van alle kanten niet aflatend op Ymere afgevuurd. In artikel 56 van het Besluit toegelaten instellingen volkshuisvesting 2015 staat vrij duidelijk dat mijn laatste WW-afschrift niet geïndexeerd dient te worden.
Uiteindelijk vind ik een advocaat bereid om mij bij te staan. Ook hij krijgt geen gehoor of fatsoenlijk antwoord. De rechtbanken blijken ook geen spoed te hebben bij het oplossen van de zaak. Mijn rechtzaak tegen Ymere mag wachten tot 24 februari. En zo weet Ymere door niet te antwoorden en te traineren voldongen feiten te creëren.
Ook Stichting !WOON krijgt nog een mondeling antwoord. Mijn inkomen is geïndexeerd omdat het van december naar januari ging. Ook dat staat niet in de wet. Een kind kan zien wat hier misgaat: Ze indexeren wel mijn inkomen, maar niet de inkomensgrens. Wat zijn dit voor spelletjes? Het is de grote Ymere indexatie wisseltruc.
Dit waardeloze huisvestingssysteem en al het beleid eromheen wil ik kapot maken.
Sjerp
Eén ding weet ik wel. Dit waardeloze huisvestingssysteem en al het beleid eromheen wil ik kapot maken. Die machteloosheid tegenover woningbouwcorporaties is waardeloos. Dit moet anders. Ik sluit mij aan bij de Bond Precaire Woonvormen. Sjerp heeft een advocaat in de hand gekomen. Vandaag (24 februari 2021) dient de rechtszaak tegen Ymere.