John is flex-huurder in de Kolenkitbuurt en een van de bewoners waarvan de huur is opgezegd. Bij sommige bewoners wordt hun huurwoning getransformeerd tot handelsobject en koopwoning, andere huurders worden ingewisseld voor flex-huurders van een andere smaak.

De 54-jarige Amsterdammer John woont al jaren in de Kolenkitbuurt: ”Ik voel me verbonden met deze buurt. Iedereen groet je als voorbij loopt. Je kent de meeste mensen hierzo. Het sociaal contact is goed met de mensen.” Onlangs kreeg hij, leegstandwet-huurder, een brief dat hij weg moet, terwijl zijn buren (veelal studenten) er kunnen blijven wonen. Hij zal worden ingewisseld voor een andere tijdelijke huurder. “Ik kon alles laten staan voor een nieuwe bewoner werd me verteld. Hoogstwaarschijnlijk komt er iemand met (tijdelijk) campuscontract te wonen. Het is ik eruit, een ander erin! Dit is onrechtvaardig.”

De woningen worden niet gesloopt en de studenten kunnen in ieder geval blijven tot 2017, daarna is ook hun toekomst ongewis.

De Bond Precaire Woonvormen stelt: “Dit is een van de manieren om huurders inwisselbaar te maken voor elkaar. Onder het mom van ‘sociaal beleid voor doelgroepen’ worden huurders op straat gezet. In een race to the bottom verliezen huurders hun rechten en zitten steeds meer mensen jarenlang in woononzekerheid. Exact dit zien we ook terug in de wetsvoorstellen voor nieuwe wegwerpcontracten die in de Haagse pijplijn zitten (het voorstel voor 1- en 5-jarige contracten en de uitbreiding van de leegstandwet met de categorie koop staande huurwoningen van de VVD en het voorstel voor jongerencontracten van de CU, red.). Huurders worden tot nomaden getransformeerd. Verdien je niet genoeg? Dan is er geen plaats meer voor je in deze stad. De politiek van ‘rijke mensen erin, arme mensen eruit’ moet stoppen! We eisen daarom woonzekerheid voor ons allemaal.”

Drie jaar geleden kreeg John, elektricien van beroep, een ongeval op zijn werk waardoor hij een hernia opliep. “Tillen mag ik niet van de dokter, mijn rug laat het niet toe. Verhuizingen zijn daarom een probleem.” Desondanks staan de zware dozen en zijn koffers al klaar in zijn woonkamer. “Mijn familie woont in Suriname, maar ik wil in Nederland en in mijn stad Amsterdam blijven, ik heb nergens om naartoe te gaan. Op 1 februari moet ik het huis uit, maar ik ga ik niet op straat leven. Ik blijf hier en eis mijn woonrechten op!”

John vind het onrechtvaardig dat hij waarschijnlijk plaats moet maken voor een student. “Het voelt alsof je inwisselbaar wordt gemaakt. Je bent een ongewenst element. Met mijn inkomen van 1100 euro kan ik niet wonen in de vrije sector of een koopwoning bemachtigen. In de sociale huursector zijn de wachtlijsten eindeloos. Dat is de reden dat ik met een flex-contract woon.

Solidariteit van studenten.

Maria, studente uit hetzelfde woonblok, woont ook op een tijdelijk (campus-) contract. Zij verklaart zich solidair met de woonstrijd en sloot zich onlangs aan bij de Kolenkitgroep. Zij stelt:

“Studenten zijn slachtoffer van dezelfde huizencrisis en van hetzelfde beleid als alle anderen die op wachtlijsten staan, ontruimd dreigen te worden of geen woning kunnen vinden. Studenten, kunstenaars en mensen op zoek naar een tijdelijke woning worden ingezet als het plakband waarmee een ziek systeem bij elkaar wordt gehouden. Dit zien we duidelijk in het geval van de uitzetting van John: dit is alleen mogelijk omdat er nieuwe tijdelijke huurders in kunnen. Dat de mogelijkheden voor tijdelijk ‘sociaal huren’ aan steeds meer groepen wordt toegekend, betekent niet dat er iets opgelost word. Er moeten structurele veranderingen komen, met als eerste verandering: meer woningen. Dat studenten geen andere keuze rest dan tijdelijke woningen te accepteren, betekent niet dat we dankbaar moeten glimlachen wanneer we een tijdelijke woning aangeboden krijgen. Het maakt zo het systeem mogelijk dat onze medebewoners in een precaire positie duwt. We moeten inzien dat we (studenten en andere flex-huurders) geen tegengestelde belangen hebben. Niemand heeft belang bij woningbouwcoöperaties die niet langer in staat zijn om een sociaal woonbeleid te realiseren. Niemand heeft er belang bij dat gezinnen op straat gezet worden. Niemand heeft belang bij het minimaliseren van de hoeveelheid sociale huurwoningen.”

De Bond Precaire Woonvormen en de Kolenkitgroep roepen alle huurders en organisaties op om solidair te zijn met John en de andere met huisuitzetting bedreigde huurders in de Kolenkitbuurt.

De eisen van de Kolenkitgroep zijn:
1. Stop verkoop van 154 huurwoningen via Koel Kit. Behoud de sociale huur.
2. Maak van tijdelijke contracten, vaste huurcontracten.
3. Herhuisvesting bij huisuitzetting.

De volgende organisaties hebben laten weten de acties van de Kolenkitgroep en de Bond Precaire Woonvormen te steunen:

Initiatief Betaalbaar Wonen Amsterdam

Huurders Belang Zuid

Huurdersvereniging Amsterdam

Doorbraak

Woonbond

Volg de bewoners op Facebook of Twitter @kolenkitgroep.

Neem voor meer informatie of contact met bewoners contact met ons op.