Namens de BPW is er op 4 december ingesproken bij de gemeenteraad Amsterdam. Hierbij werd er gewezen op een aantal problematische zaken in een model bruikleen-overeenkomst ( zie: http://zoeken.amsterdam.raadsinformatie.nl/cgi-bin/agenda.cgi/action=view/id=2753
) die de gemeente wil dat de woningcorporaties gaan hanteren. De raadsleden hebben daarop vragen gesteld aan wethouder Ossel over het betrekken van bewonersorganisaties bij het tot stand komen van een model-overeenkomst. Ook werd gevraagd of de kale-huurpijs (zonder servicekosten en energiekosten) ook daadwerkelijk op nul kon worden gesteld. Zie hieronder voor de inspreektekst:

Bruikleenovereenkomsten – 4-Dec-2013

De landelijk actieve Bond Precaire Woonvormen houdt zich inmiddels drie jaar bezig met eerste-lijns hulp bij kwesties tussen bruikleners en antikraakburo’s. Hierbij speelt de bruikleenovereenkomst een centrale rol.

De jurisprudentie hierover houdt steeds nadrukkelijker rekening met de grondrechten van de bewoner. Het heeft even mogen duren. Een korte blik leert dat de belangenbehartiging van deze groep natuurlijk ver achterblijft op die van het vastgoedbelang. De klachten van deze bewoners bereiken maar weinig de openbaarheid, niet in de laatste plaats omdat de antikraakburo’s, inmiddels monsterondernemingen, buitenproportioneel veel investeren in hun juridische afdeling.

In een erg recent voorbeeld wees Hof Amsterdam op 19 november j.l. Arrest in de Parooldriehoek-zaak tegen Antikraak BV, een onderneming met opvallend genoeg indertijd zowel een Woning en Kamer Bemiddelings-vergunning van de gemeente als ook voorzien van het Keurmerk Leegstands Beheer, maar daarover later meer. Antikraak BV rekende 150-160 euro per maand. Dit was exclusief belastingen en energie. Deze 150-160 euro is nu als huurprijs aangemerkt, omdat deze niet anders gerechtvaardigd kon worden dan als huur.

In de stukken voor vandaag zit een concept modelovereenkomst voor leegstandsbeheer voor corporatiewoningen. Hier wordt een bedrag van 220 euro all-in als maximum genoemd. We pakken de rekenmachine erbij: in Amsterdam zijn voor een 1-persoonshuishouden de belastingen gemiddeld (afval: 250 euro, watersysteem 100 euro, zuivering 50 euro, totaal 400 euro jaarlijks) ongeveer 30 euro per maand. Volgens het Nibud zijn de energielasten gemiddeld 110 euro per maand. Dan is van de 220 euro nog steeds 80 euro over als niet verantwoord De modelovereenkomst is dus slechts een kleine verbetering, want bij Antikraak BV was 150-160 euro niet verantwoord. Daarbij viel natuurlijk op dat het model zich niet waagt aan een maximale kale-”huur”-prijs.

Blijft de vraag wat mag een antikraakburo dan wel in rekening brengen? Kosten voor bemiddeling en beheer zeker niet, want daarvoor geldt het principe dat een bemiddelaar geen twee heren mag dienen. Het aanbieden van woningen in antikraak is natuurlijk een keuze van corporatie. Er worden geen woningen in antikraak aangeboden omdat bewoners dat zo graag willen. Dat mag niet. Bemiddelingskosten zijn dus voor rekening van de verhuurder. Overgebleven kosten mogen eveneens niet bevatten de eenmalige bemiddelings en contractkosten, die eerder overigens, door de Amsterdamse Federatie van Woningcorporaties is gemaximeerd op 26 euro.

De in het model veronderstelde “diensten van de leegstandbeheerder” hebben eenvoudigweg geen basis in het recht. De omstreden vergoeding is hoogstens een cadeautje op kosten van de bewoner aan de antikraak-buro’s die voor de corporaties de kooltjes uit het vuur halen. Het lijkt op, helaas, de Aedes-deal over de verhuurdersheffing: De verhuurders bepalen, de huurders gaan betalen.

Als de gemeente er nu voor kiest het marktmodel van het Keurmerk Leegstands Beheer te volgen wordt daarmee veel ellende gelegaliseerd. In plaats daarvan zou in verdere gesprekken met bewonersorganisaties een bewonersmodel neer kunnen worden gezet. De gemeente kan daarin voortrekker zijn en daarmee deze enorm kwetsbare bewonersgroep beschermen.