De oplossing van het aanbodstekort op de woningmarkt is niet het beknibbelen op woonrechten van bewoners maar het bouwen of anderszins realiseren van meer woningen. Voor jongeren bijvoorbeeld. De overheid moet nu werk gaan maken van een structurele hervorming van de verziekte woningmarkt op basis van het gegeven dat iedereen het recht heeft op een fatsoenlijk en betaalbaar dak boven het hoofd.

Uiteraard vinden wij ook dat leegstaande gebouwen dienen te worden bewoond of gebruikt. Standaard dient dit te gebeuren via een normaal huurcontract met goede rechtsbescherming. Daar waar dit niet mogelijk is, bijvoorbeeld bij renovatie of sloop, moet men gebruik maken van tijdelijke verhuur onder de leegstandswet. Dit is een wettelijk ontworpen regeling om met leegstand om te gaan. De overheid zou erop moeten toezien dat deze regeling wordt gehandhaafd en niet wordt omzeild door middel van antikraak.

Met tijdelijke verhuur onder de leegstandwet zijn bewoners verzekerd van een minimale woonduur van 6 maanden en een opzegtermijn van 3 maanden (in plaats van twee weken bij antikraak). Ook kunnen er in mindere mate onredelijke bepalingen in de contracten worden opgenomen zoals wel gebruikelijk is bij antikraak. Toch is de rechtspositie een stuk precairder als bij normaal huren. De BPW pleit daarom voor een sociaal inclusief systeem waarbij alle huurders, dus ook alle typen tijdelijke huurders recht hebben op verhuiskostenvergoeding en vervangende woonruimte. Dit om te voorkomen dat er een steeds grotere rechtsongelijkheid ontstaat tussen verschillende typen huurders.